Θεωρητικά, δεν ξέρω πότε έγινα αντιεθνικιστής και αντιρατσιστής.
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español Δεν ξέρω πότε έγινα θεωρητικά αντιεθνικιστής και αντιρατσιστής, αλλά δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω την πρώτη φορά που δέχτηκα διακρίσεις. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1980 στην Κωνσταντινούπολη, περπατούσα στο δρόμο όταν μια ομάδα νέων κορόιδευε το παραδοσιακό κουρδικό ντύσιμο της μητέρας μου (φορούσε μαντίλα). Από εκείνη την ημέρα, κάθε είδους διάκριση και ρατσισμός εναντίον όσων είναι διαφορετικοί μου δημιουργεί μια απίστευτη αντίδραση. Εδώ και δεκαετίες, στο πλαίσιο της Πλατφόρμας "Σταματήστε τον Ρατσισμό και τον Εθνικισμό", προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε αυτή τη μισαλλοδοξία στην Τουρκία, η οποία μερικές φορές οδηγεί σε βία και λιντσάρισμα. Τα τελευταία 4-5 χρόνια, οι διακρίσεις κατά των Κούρδων, των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, των γυναικών που φορούν μαντίλα, όσων προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα με την ισλαμική πίστη και των Αλεβιτών έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και στους μετανάστες, ιδίως τους Σύριους. Στην Τουρκία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, τα ρατσιστικά κινήματα που τροφοδοτούνται από αυτές τις διακρίσεις ενισχύονται. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ και η αντιπολίτευση είναι ενωμένες στην εχθρότητά τους προς τους μετανάστες Είναι αδύνατο να κοιτάξει κανείς οποιαδήποτε πηγή ειδήσεων και να μην δει μερικές επιθέσεις κατά των μεταναστών ή ρατσιστικά άρθρα. Για παράδειγμα, κοίταξα το καθημερινό δελτίο μιας ιστοσελίδας. Υπήρχαν δύο άρθρα σχετικά με την άνοδο της δεξιάς και τον ρατσισμό στην Ευρώπη και μια ρατσιστική στήλη που έλεγε ότι "στέλνουν ανθρώπους τουρκικής καταγωγής, αλλά όχι Σύριους". Ο Sinan Oğan έλαβε το 5,17% των ψήφων από 2 εκατομμύρια 800 χιλιάδες ανθρώπους στις εκλογές της 14ης Μαΐου με την αντιμεταναστευτική προπαγάνδα του. Αυτό το ποσοστό ψήφων άνοιξε την πόρτα σε δύο άνδρες του ρατσιστικού φασιστικού κινήματος (Oğan και Özdağ) να παζαρέψουν για σημαντικές θέσεις στις δύο κύριες συμμαχίες. Ως αποτέλεσμα, πριν από τον δεύτερο γύρο, ο Kılıçdaroğlu μπόρεσε να στολίσει τις μεγάλες πόλεις με πανό "Οι Σύριοι θα φύγουν". Στην ομιλία του στο πρόγραμμα "Διεθνή Βραβεία Καλοσύνης" στις 15 Μαΐου, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε: "Η αντιπολίτευση λέει: "Αν κερδίσουμε τις εκλογές, θα διώξουμε τους Σύρους", αλλά εμείς δεν θα το κάνουμε. Ξέρουμε τι είναι το Ανσάρ. Ήρθαν στην Τουρκία από το Ιράκ, τη Συρία, το Αφγανιστάν. Σήμερα έρχονται από την Ουκρανία. Αυτή η χώρα θα συνεχίσει πάντα να είναι καταφύγιο για τους καταπιεσμένους". Δυστυχώς, μόλις κέρδισε τις εκλογές, το πρόγραμμα επαναπατρισμού των Σύρων επαναλήφθηκε. Ο νέος υπουργός Εσωτερικών Ali Yerlikaya συνεχίζει να τουιτάρει: "Ο αγώνας μας κατά της παράτυπης μετανάστευσης θα συνεχιστεί με αποφασιστικότητα και αποφασιστικότητα". Δεν έχει καν επίγνωση της επίδρασης που έχει αυτή η φράση στους Σύρους. Ο γιος ενός Σύρου Κούρδου μάγειρα εστίασης που γνωρίζω πιάστηκε σε έλεγχο ταυτότητας κατά τη διάρκεια των εκλογών, προσήχθησαν δικηγόροι κ.λπ. και αποτράπηκε η απέλαση, αλλά τον έστειλαν στο Κιλίς όπου και καταγράφηκε. Πρέπει να ζει εκεί χωρίς δουλειά, μακριά από την οικογένειά του. Ο Κούρδος σεφ έρχεται κάθε μέρα στη δουλειά του προσευχόμενος να μην τον πιάσουν. Συνεχίζει να μένει στην Κωνσταντινούπολη για να φροντίζει την οικογένειά του και την οικογένεια του αποθανόντος αδελφού του. Έψαχνα για δουλειά στο Κιλίς για μήνες, αλλά δεν μπόρεσα να βρω, οπότε πρέπει να ζήσουμε εδώ. Η αγωνία του φαίνεται εύκολα στο πρόσωπό του. Ο Κούρδος αρχηγός της Συρίας είναι ένας μόνο από τους δεκάδες χιλιάδες Σύρους που αναγκάζονται να ζουν σε μεγάλες πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη επειδή δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Εκατομμύρια Σύριοι που έφυγαν από τον πόλεμο και τη δικτατορία του Άσαντ παρακολουθούν με μεγάλο φόβο να μην εκπληρώνονται οι υποσχέσεις που τους δόθηκαν κατά τη διάρκεια των εκλογών. Ακόμη και μετά τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου που έπληξε τουλάχιστον το ένα τρίτο των Σύρων στην Τουρκία, η κυβέρνηση συνέχισε να ασκεί σκληρή καταστολή στους Σύρους. Στις 28 Αυγούστου, η Διεύθυνση Διαχείρισης Μετανάστευσης εξέδωσε εγκύκλιο που απαιτούσε από όλους τους Σύρους που δεν είχαν καταγραφεί στην Κωνσταντινούπολη να εγκαταλείψουν την πόλη μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου. Οι μετανάστες θα πρέπει να μπορούν να ζουν στην Τουρκία ως ισότιμοι πολίτες Είναι πολύ σημαντικό οι μετανάστες να ζουν στην Τουρκία ως ισότιμοι πολίτες. Το πιο σημαντικό αίτημα όλων των μεταναστών είναι να εφαρμόζονται οι νόμοι ισότιμα σε όλους. Από τη μία πλευρά, τα όργανα επιβολής του νόμου και η Διεύθυνση Διαχείρισης Μετανάστευσης ορίζουν τους μετανάστες ως αλλοδαπούς και τους βλέπουν ως ανθρώπους που πρέπει να απελαθούν από την Τουρκία το συντομότερο δυνατό. Από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, ως Πλατφόρμα για τα Δικαιώματα των Αιτούντων Άσυλο, έχουμε δώσει συνεντεύξεις Τύπου και έχουμε συναντηθεί με όλα σχεδόν τα κόμματα στο κοινοβούλιο για να διασφαλίσουμε ότι τα πολιτικά κόμματα δεν χρησιμοποιούν τους μετανάστες στην προεκλογική τους προπαγάνδα. Στις 22 Φεβρουαρίου, καλέσαμε τα πολιτικά κόμματα σε συνέντευξη Τύπου, λέγοντας: "Καθώς πλησιάζουμε προς τις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Μάιο, διαπιστώνεται ότι τα περισσότερα πολιτικά κόμματα έχουν εισέλθει στην τροχιά των εκστρατειών αρνητικού λόγου εναντίον όλων των αιτούντων άσυλο, ιδίως των Σύρων. Δυστυχώς, μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες μετατράπηκαν σε μια διαδικασία κατά την οποία τροφοδοτήθηκε ο ρατσισμός προκειμένου να πάρουν ψήφους, η κυβέρνηση υλοποιεί τώρα την προεκλογική υπόσχεση της αντιπολίτευσης - όπως στον τίτλο της εφημερίδας Serbestiyet - και στέλνει βίαια πίσω τους Σύρους. Αυτό που θα λύσει όλα αυτά τα προβλήματα στη ρίζα τους είναι ένα μαζικό αντιρατσιστικό κίνημα αλληλεγγύης στους μετανάστες, όπως στην Ευρώπη. Ένα μαζικό αντιρατσιστικό κίνημα θα δείξει σε όλους μας τι μπορεί να γίνει για να ζήσουν μαζί μετανάστες και Τούρκοι.
