ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΞΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Το CHP και το HDP δεν έχουν ακόμη αξιολογήσει τα αποτελέσματα των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, αλλά από ορισμένες απόψεις η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Το CHP ανακοίνωσε ότι δεν θα πέσει σε ψυχολογία ηττοπάθειας, ότι θα αξιολογήσει την κατάσταση αλλά ότι θα συνεχίσει τον αγώνα του. Ο Kılıçdaroğlu έχασε αλλά πήρε σχεδόν τις μισές ψήφους. Ο Ερντογάν συνέχισε να ασκεί σκληρή κριτική στο CHP και το HDP επειδή δεν μπορούσε να δει καμία απογοήτευση στην άλλη πλευρά. Αυτή η φαινομενικά αδικαιολόγητη κριτική είναι στην πραγματικότητα σημάδι ατολμίας. Ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να κερδίσει μια σαρωτική νίκη, αλλά μπόρεσε να κερδίσει μια πύρρειο νίκη. Πιστεύω ότι η σημερινή κατάσταση θα προσφέρει νέες ευκαιρίες για την ανάπτυξη της τουρκικής αριστεράς. Σε κάποιο βαθμό, το CHP θα έρθει πιο κοντά στη δική του αριστερά. Η αριστερά στην οποία αναφερόμαστε εδώ δεν είναι το HDP. Υπάρχει μια μεγάλη πλειοψηφία μέσα στο CHP που δεν θέλει καν να ακούσει, πόσο μάλλον να συζητήσει, το αίτημα για ομοσπονδία και τα κουρδικά ως δεύτερη επίσημη γλώσσα. Το CHP δεν μπόρεσε να βρει αυτό που περίμενε από τα κόμματα στα δεξιά του. Είναι δύσκολο να διατηρήσει τη συμμαχία με το Iyi Parti από τη μία πλευρά και να κάνει άνοιγμα σε νέες δυνάμεις από την άλλη - αυτές μπορεί να είναι μόνο εκείνες που βρίσκονται στα αριστερά - αλλά νομίζω ότι θα προσπαθήσει να το κάνει. Σε αυτή την περίπτωση, το άνοιγμα σε εκείνους που βρίσκονται στα αριστερά του θα περιοριστεί σε εκείνους που είναι περίπου σε συμφωνία με το CHP για τα κουρδικά δικαιώματα. Ο μελλοντικός προσανατολισμός του HDP είναι πιο δύσκολος. Η συμφωνία του CHP με τον Ümit Özdağ λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ήταν πολύ κακή για το HDP και δεν ήταν πλέον δυνατό να αλλάξει τη θέση του. Σε ποιο βαθμό το HDP έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτα περισσότερο από το CHP και ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Kılıçdaroğlu αλλά τα μέλη και οι υποστηρικτές του CHP, θα το δούμε στην αξιολόγησή τους. Στο εσωτερικό του HDP, δύο απόψεις θα παλέψουν και πάλι. Η πρώτη είναι η άποψη που υποστηρίζει την ελαχιστοποίηση της σχέσης με την τουρκική αριστερά. Αυτή η άποψη δεν έχει πολλές πιθανότητες. Η πιο οργανωμένη κουρδική ομάδα εκτός του HDP είναι οι υποστηρικτές του Μπαρζανί και η εγγύτητά τους με το ΑΚΡ είναι προφανής. Η άποψη ότι το HDP παρέχει μια μεγάλη ευκαιρία για την τουρκική αριστερά δεν είναι σωστή, διότι το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής αριστεράς βρίσκεται εκτός του HDP και δεν υπάρχει πρόθεση να τραβήξει το HDP πιο αριστερά. Η δεύτερη άποψη είναι αυτή που ευνοεί τις στενές σχέσεις με την τουρκική αριστερά, αλλά υποστηρίζει ότι αυτές πρέπει να αναδιοργανωθούν. Σε μια ρεαλιστική εκτίμηση, το HDP δεν έχει κανέναν άλλο εκτός από ένα τμήμα της τουρκικής αριστεράς. Δεν νομίζω ότι το TİP έχει σημαντικές πιθανότητες εξέλιξης. Ορισμένοι επαναστάτες ψήφισαν αυτό το κόμμα και όχι το HDP, παρόλο που δεν ανήκαν στο TİP. Ένα κόμμα του οποίου το θεωρητικό κενό έγινε εμφανές μετά το θάνατο του Metin Çulhaoğlu και το οποίο βλέπει τον επαναστατικό αγώνα να περιορίζεται στον κοινοβουλευτισμό, έχει ελάχιστες πιθανότητες ανάπτυξης. Ανεξάρτητα από το πώς το CHP και το HDP θα κάνουν τις αξιολογήσεις τους, οι ευκαιρίες για την ανάπτυξη της αριστεράς -το HDP δεν περιλαμβάνεται σε αυτό το πεδίο, μπορεί να υπάρχουν σοσιαλιστές σε αυτό, αλλά το HDP δεν είναι σοσιαλιστικό κόμμα- θα αυξηθούν. Για να το αξιολογήσω αυτό, δεν θα κάνω μια ανούσια δήλωση όπως "η αριστερά πρέπει να ενωθεί", η οποία επαναλαμβάνεται πολύ συχνά. Ακόμα και σε χώρες που έκαναν επανάσταση, οι σοσιαλιστές δεν το πέτυχαν αυτό με το να ενωθούν. Το πέτυχαν δουλεύοντας μαζί. Η πραγματική ανεπάρκεια της αριστεράς δεν έγκειται στο ότι ενώνεται, αλλά στο ότι δεν μαθαίνει να συνεργάζεται. Οι ενώσεις δράσης για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα... Στο βαθμό που η αριστερά -ή οι σοσιαλιστές- μπορούν να το κάνουν αυτό, θα μπορέσουν να αναπτυχθούν από κοινού.