Γράφτηκε από τον Engin Erkiner
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΎ ΛΌΜΠΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΊΑ (1) Με τον όρο λόμπι δεν εννοείται εδώ η δραστηριότητα ομάδων κεφαλαίου μέσω διαφόρων οργανώσεων να επηρεάζουν τις οικονομικές αποφάσεις της κυβέρνησης. Αυτό που εννοείται με τον όρο λόμπι είναι η προσπάθεια μιας χώρας να επηρεάσει μια άλλη χώρα εκ των έσω μέσω των μαζών της στη χώρα αυτή και των δραστηριοτήτων της εν γένει. Η Τουρκία είχε πάντα ένα μεγάλο ακροατήριο στη Γερμανία. Μέσω αυτής της μάζας και της οργάνωσής της, προσπάθησε να επηρεάσει τις αποφάσεις μιας οικονομικά και πολιτικά ισχυρής χώρας όπως η Γερμανία σχετικά με την Τουρκία από το εσωτερικό της χώρας αυτής. Παρόλο που ο λόγος "πρέπει να δημιουργηθεί τουρκικό λόμπι" είναι παλιός, η πραγματική του ιστορία ξεκινάει από τη δεκαετία του 1990. Τα χρόνια αυτά, ο Onur Öymen, πρέσβης της Τουρκίας στη Γερμανία, στράφηκε προς μια νέα οργάνωση. Οι πρόξενοι αλλάζουν. Οι πρόξενοι, οι οποίοι ήταν αόρατοι έξω από τους χώρους εργασίας και τα σπίτια τους, άρχισαν να εμφανίζονται παντού, από γάμους μέχρι αγώνες τουρκικών ομάδων και εγκαίνια εκθέσεων Τούρκων καλλιτεχνών. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ο νόμος περί ιθαγένειας στη Γερμανία αλλάζει και γίνεται ευκολότερο να γίνει κάποιος πολίτης σε σχέση με το παρελθόν. Η Τουρκία, τόσο μέσω προξενείων όσο και με άλλα μέσα, ζητά από τους πολίτες της να παραιτηθούν από την τουρκική υπηκοότητα και να γίνουν Γερμανοί πολίτες. Η ιθαγένεια είναι σημαντική για να μπορεί κανείς να συμμετέχει σε διάφορους θεσμούς, ιδίως σε κόμματα, στη Γερμανία. Εκείνα τα χρόνια, ο Alpaslan Türkeş ζητούσε από τους συμπατριώτες του να γίνουν Γερμανοί πολίτες και να ενταχθούν στο CDU. Θεωρήθηκε ότι αν οι Τούρκοι εισέρχονταν στα γερμανικά κόμματα ως Γερμανοί πολίτες και εκλέγονταν ως βουλευτές, θα υπερασπίζονταν τα συμφέροντα της Τουρκίας και έτσι η γερμανική πολιτική θα επηρεαζόταν εκ των έσω. Οι εξελίξεις δεν εξελίχθηκαν όπως αναμενόταν. Οι εθνικιστές στο CDU αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το κόμμα αυτό σε σύντομο χρονικό διάστημα, επειδή θεωρήθηκε λάθος να κάνουν πολιτική για την Τουρκία σε ένα γερμανικό κόμμα. Οι άνθρωποι αυτοί αναμένεται να κάνουν πολιτική για τα προβλήματα της Γερμανίας, αλλά δεν έχουν επίγνωση μιας τέτοιας ανάγκης. Η δεύτερη απογοήτευση προκύπτει σε σχέση με τα άτομα τουρκικής καταγωγής που εκλέγονται ως βουλευτές από διάφορα κόμματα. Αποδέχονται ως δεσμευτικές τις αποφάσεις του κόμματός τους και όχι εκείνες της Άγκυρας. Και πρέπει να το κάνουν. Το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές λένε μερικά καλά λόγια για την Τουρκία στην Μπούντεσταγκ δεν έχει επίσης κανένα αποτέλεσμα. Υπάρχουν επίσης Γερμανοί βουλευτές τουρκικής καταγωγής που αντιτίθενται στις πολιτικές της Τουρκίας. Η εφημερίδα Hurriyet κάνει συνεχώς εκστρατεία κατά του Cem Özdemir, βουλευτή των Πρασίνων. Η νοοτροπία των υπευθύνων αυτής της εφημερίδας, οι οποίοι ζουν εδώ και χρόνια στη Γερμανία, είναι ενδιαφέρουσα. Δείχνουν ότι το να ζεις για χρόνια σε μια χώρα και μάλιστα να γνωρίζεις γερμανικά είναι διαφορετικό από το να καταλαβαίνεις τη λειτουργία της χώρας αυτής. Για παράδειγμα, ζητούν από τον κόσμο να μην ψηφίσει τον Τζεμ Οζντεμίρ στις εκλογές, αλλά είναι κυρίως οι Γερμανοί που εκλέγουν αυτό το πρόσωπο. Δεν είναι καθοριστικό αν οι Τούρκοι με γερμανική υπηκοότητα ψηφίζουν αυτό το πρόσωπο ή όχι. Όταν δεν επιτυγχάνονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δοκιμάζεται άλλος τρόπος: Η ίδρυση ενός κόμματος που συνδέεται με την Άγκυρα... Σε αρκετά κρατίδια ιδρύονται κόμματα από Τούρκους που έχουν αποκτήσει γερμανική υπηκοότητα. Στόχος είναι η είσοδος στο κοινοβούλιο του κρατιδίου και στη συνέχεια στην Μπούντεσταγκ. Δεν ονομάζονται "τουρκικά κόμματα", αλλά "Γερμανοδημοκράτες" ή παρόμοιες ονομασίες. Ούτε εδώ έχουν αποτελέσματα, διότι τα κόμματα αυτά δεν ξεπερνούν το όριο της περιθωριοποίησης. Δεν μπορούν να εισέλθουν στα κοινοβούλια των κρατιδίων. Τα πειράματα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχουν ακόμη τελειώσει. Ειδικά στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, όπου ο τουρκικός πληθυσμός είναι μεγάλος, θα πρέπει να αναμένονται νέες προσπάθειες. Η Άγκυρα έχει συνειδητοποιήσει, έστω και αργά, ότι το τουρκικό λόμπι δεν μπορεί να οικοδομηθεί με αυτόν τον τρόπο. Το εβραϊκό λόμπι έχει ληφθεί ως παράδειγμα, αλλά λόγω της εβραϊκής γενοκτονίας στο παρελθόν, η ομάδα αυτή έχει μια ιδιαίτερη θέση στη Γερμανία και δεν μπορεί να ληφθεί ως παράδειγμα. Επιπλέον, η οργάνωση των Εβραίων στη Γερμανία δεν περιορίζεται στα ισραηλινά προξενεία και τις συναγωγές. Έχουν ενώσεις, δραστηριότητες στον Τύπο και πολιτιστικές οργανώσεις. Όταν η Τζούντιθ Μπάτλερ, φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, ήρθε στη Φρανκφούρτη για το Βραβείο Αντόρνο που απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης, διαμαρτυρήθηκε από εβραϊκές οργανώσεις επειδή αντιτίθεται στις πολιτικές πρακτικές του Ισραήλ και η διαμαρτυρία αυτή δημοσιοποιήθηκε. Το βραβείο δόθηκε ξανά, αλλά έκαναν θόρυβο. Αν θέλεις να ακουστείς δημοσίως όταν διαμαρτύρεσαι για ανθρώπους που δεν σου αρέσουν, πρέπει είτε να έχεις ο ίδιος μια αποτελεσματική οργάνωση, είτε να έχεις επιρροή σε γνωστές οργανώσεις - για παράδειγμα σε συνδικάτα, σημαντικές καλλιτεχνικές οργανώσεις, οργανώσεις συγγραφέων. Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι που φωνάζουν στο δρόμο δεν θα πετύχουν τίποτα. Όπως θα δούμε στο επόμενο μέρος αυτού του άρθρου, τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Κούρδοι δεν έχουν μάθει πώς να κάνουν πολιτική στη χώρα στην οποία ζουν. Μεταφέρουν το τουρκικό στυλ δράσης τους εδώ και παραμένουν αναποτελεσματικοί. Αυτό θα συνεχιστεί...
