Ο Ruhan Mavruk έγραψε για το βιβλίο του συγγραφέα μας Süleyman Kuş
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español Ποιητής, συγγραφέας, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -- ακτιβιστής Ruhan Mavruk, Ο συγγραφέας μας έγραψε για το βιβλίο του Süleyman Kuş εξορία στη γη του ή «Κάθε χειμώνας που αντέχεις κάνει τη νύχτα μικρότερη» Ρουχάν Μαβρούκ Το «Exile in His Own Homeland» του Süleyman Kuş, που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ubuntu το περασμένο καλοκαίρι Όταν έλαβα το βιβλίο του με τίτλο «Είχα πολλές αναμνήσεις από το πρόσφατο παρελθόν, μαζί με πολλές αναμνήσεις πολλών χρόνων και δρόμων. Συναντήθηκα και πάλι με τη ζεστή φωνή ενός εργάτη τέχνης που δεν έχει χάσει την ουσία του σε όλη τη διάρκεια. Το 1997 ετοίμασε το ποιητικό και μουσικό πρόγραμμα Dağ Gölleri στο ραδιόφωνο Çevre. παρουσίαζα. Περιστασιακά, έφταναν επιστολές υπογεγραμμένες από τον Hüseyin Selvi και ποιήματα στα γράμματα. από τα εργοτάξια σε εμάς. Ήταν ένας από τους πιο πιστούς ακροατές του προγράμματος, τόσο πολύ που Έγραψε ότι μερικές φορές ανέβαινε σε ψηλότερα μέρη για να παρακολουθήσει την εκπομπή. Τα γράμματα πολλά Ήταν ειλικρινές, οι προτάσεις ήταν πολύ κρύες και τα ποιήματα γεμάτα λαχτάρα και αντίσταση. Πολύ αργότερα το δικό του 2005 Βιβλιοπωλείο Κωνσταντινούπολης με το ανεπίσημο βιβλίο της "Human Faced Violet", το οποίο εξέδωσε με δικούς της πόρους. Μπορέσαμε να συναντηθούμε στην έκθεση. Από τη φυλακή μέσα, έξω, στη δική μας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Soru. Πήραμε μέρος στην Ποιητική Ανθολογία. Το 2006 κυκλοφόρησε το δεύτερο ποιητικό του βιβλίο «Kuytuda ve Ember» και το βιβλίο διηγημάτων του το 2008. Δημοσίευσε το βιβλίο του «Ulaşları of the Suburbs» και επίσης άρθρα του σε διάφορα περιοδικά με διαφορετικά ψευδώνυμα. Είδα αυτό που έγραψες με τον καιρό. Εδώ είναι αυτός ο φίλος που έζησε μια μακρά εσωτερική εξορία με διάφορα ψευδώνυμα, Είναι σε θέση να εκδώσει το τέταρτο βιβλίο του στο εξωτερικό και με το όνομά του για πρώτη φορά. Ο νεαρός επαναστάτης που ξεκίνησε το 1987 και προσπάθησε να φέρει υπόψη του τις 12 Μαρτίου και 12 Σεπτεμβρίου Όπως πολλά πρώτα μυθιστορήματα, με επίκεντρο την άνοδο της αντιπολίτευσης και τα σκοτεινά χρόνια της δεκαετίας του '90, Πρόκειται για ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε τρεις διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές αλληλένδετες. Κανονικά, δεν θα ήταν περίεργο αν αυτό δημιουργούσε δυσκολία στον αναγνώστη. Αποκαλύψτε όμως τον εαυτό σας Προέκυψε ένα κείμενο που κυλά φυσικά και συνεχίζει με τη γεύση της γλώσσας και της ποίησης. Αυτό με υποτίτλους Η ευχέρεια και η εύκολη αναγνωσιμότητα έχουν ενισχυθεί περαιτέρω. Ξεκινώντας με την κλασική τριτοπρόσωπη αφήγηση Το μυθιστόρημα περιστασιακά στρέφεται σε αφήγηση πρώτου προσώπου σε μια προσπάθεια να γράψει τις εμπειρίες του κύριου ήρωα. μεταμορφώνεται. Μερικές φορές, ο ήρωας έχει ημερολόγια, μερικά από τα οποία χάνονται και μερικά είναι κρυμμένα δεξιά και αριστερά. Ένα από τα φύλλα του πέφτει μπροστά μας. Πέρα από τις διαδικασίες κοινωνικής πάλης στις οποίες διαδραματίζεται, αυτό είναι αναμφίβολα ένα μυθιστόρημα ποιητή! στο βιβλίο Ορισμένες ενότητες είναι ήδη κείμενα που προσεγγίζουν από μόνα τους την ποιητική έκφραση. ιδιαίτερα την παιδική ηλικία περίοδο, τις σφαγές Maraş και Sivas-Madımak, ή μερικές φορές πρέπει να διανυκτερεύσουμε Ενότητες για τα νεκροταφεία όπου έμεινε. Οι προβολές της παιδικής του ηλικίας στη δεκαετία του 1970 και της πρώιμης νεότητάς του χρονολογούνται από τα πρώτα χρόνια του 1980. Άλλοτε το αφηγείται από τη σκοπιά ενός λαϊκού παραμυθά, άλλοτε από την οπτική γωνία του παιδιού. Από την άλλη από το '87 Χιλιάδες «άγνωστοι» και «αγνοούμενοι» δράστες του δημοκρατικού-επαναστατικού αγώνα που χρονολογείται από το '98, Αντίσταση και διάλυση, εσωτερική εξορία και μοναξιά, παράδοση παρ' όλα τα αρνητικά να μην μπορεί κάποιος να αναπαραχθεί με κάποιο τρόπο οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά Αφηγείται με λεπτότητα τις θλιβερές, αστείες και ενίοτε ποιητικές σκηνές του πολέμου. Μέσα από τον Κενάν, τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, ο συγγραφέας παρουσιάζει εικόνες από τα παλιά Άδανα, τους ανθρώπους του, τη γειτονιά τρελοί, καθημερινότητα, θερινοί κινηματογράφοι, άμαξες αλόγων Φέρνει πίσω πολλές αναμνήσεις, όπως ανακοινώσεις ταινιών, με εξαιρετική ζωντάνια, κάνοντας συχνά τους ανθρώπους να χαμογελούν, Ενώ αφηγείται μερικές φορές με θλιβερές σκηνές, παρεμβάλλεται το «Ορφανά», που έγραψε το παιδί Κενάν το 1978. Δεν ξεχνάει να συμπεριλάβει μια μίνι ιστορία που ονομάζεται. Στην πραγματικότητα, η τριπλή αφηγηματική τεχνική που χρησιμοποιεί είναι Το κάνει πιο εύκολο. Και πάλι, από την οπτική γωνία ενός εντεκάχρονου αγοριού που γράφει ένα ημερολόγιο, οι αδικίες που αντικατοπτρίζονται στη ζωή και οι επαναστάτες νέοι, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων συγγενών τους, Συγκεντρώνει τους αγώνες και τις απογοητεύσεις, αλλά και την ομορφιά του ονείρου. μας. Για παράδειγμα, ο διευθυντής του γυμνασίου δεν θα επιτρέπει σε όσους έρχονται στο σχολείο φορώντας άλλα ρούχα εκτός από κοστούμι. Όταν λέμε ότι δεν θα γίνει δεκτός, ο καημένος μαθητής μας κάνει παιδικές δηλώσεις ανταρσίας... Ο συγγραφέας μερικές φορές οδηγεί τον αναγνώστη μέσα από μια ένωση που πραγματοποιείται το 1958 μέσα από παράπλευρους χαρακτήρες. στην ιστορία, πάλι μέσα από τον χαρακτήρα του Κενάν και άλλων ανθρώπων γύρω του, το 1970, Μας ταξιδεύει πίσω στις δεκαετίες του '80 και του '90 και σε μερικές από τις εμπειρίες εκείνης της περιόδου. Αυτή η σειρά σύντομων εικόνων Δημιουργεί ενδιαφέροντες και κριτικούς πίνακες υφαίνοντας μοτίβα μνήμης μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. -πλέον Πρώτα απ 'όλα, με το να είσαι επικριτικός με τον εαυτό σου... Ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου αφορά τις οικοδομικές και οικοδομικές εργασίες στις οποίες έπρεπε να μπει ως «χωρίς χαρτιά», καταζητούμενος πολίτης. όχι μόνο βιώνει και αντικατοπτρίζει την κατάσταση της εργατικής τάξης σε περιβάλλοντα εργοταξίων, αλλά και Είχε επίσης κοινωνική και ιστορική επιρροή στα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά περιβάλλοντα όπου έμπαινε επιπόλαια και παρατηρούσε την κατάστασή τους. Κοιτάζει μέσα από το παράθυρο της πραγματικότητας. Με εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές κατασκευαστικών περιβαλλόντων Ζωντανεύει κυριολεκτικά την πραγματικότητα της φύσης, της δομής και των ανθρώπων. Μαθαίνοντας να παίζω σάζι από τον κουρδικό λαό Είναι δύσκολο να ξεχάσεις τον νεαρό εργάτη İsmail μετά από μερικές σελίδες. Ενώ ο Κενάν μαθαίνει ζώντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δίνει επίσης νόημα στη ζωή του μαθαίνοντας και παράγοντας. Προσπαθεί να το πραγματοποιήσει. Αναμφίβολα, οι βαριές κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που βιώθηκαν έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον πολιτισμό και Αντικατοπτρίζεται στην τέχνη σε διάφορα επίπεδα. πολιτιστική κρίση μικροαστών Οι αντιφάσεις ενός ποιητή που ήρθε από την επαναστατική νεολαία παλεύει με «επαναστάτες» καλλιτέχνες και έγινε εργάτης Παρουσιάζεται μπροστά μας, έστω και εν συντομία. Δυστυχώς, αυτά τα κεφάλαια βασίζονται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και είναι σύντομα. ταλαιπωρημένος. Κατά τα άλλα, μια περίοδος ιστορίας που εκτείνεται από το 1958 έως το 1998 συζητήθηκε μέσω αυτής της οικογένειας και του κύκλου τους. Αν είχε συμπεριληφθεί, θα ήταν ένα μεγάλο έργο που θα μπορούσε να εκτείνεται σε πολλούς τόμους. Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση Πρέπει να σημειώσω ότι είμαι με ένα εμπνευσμένο βιβλίο. Είπα, καταρχάς, αυτό είναι ένα μυθιστόρημα ποιητή. Ως εκ τούτου, σε ορισμένα σημεία του βιβλίου Μπορείτε επίσης να συναντήσετε ποιήματα, ιστορίες ή σελίδες ημερολογίου. Αυτό είναι ένα άλλο μέρος της δουλειάς αρχική πλευρά. Θα ήθελα να κλείσω με ένα ποίημα από το βιβλίο: " ERKENCİ Δεν ξέρω πώς θα πεθάνω Αλλά είμαι νωρίς σαν καλός φίλος Εμφανίζονται κόκκινα μολύβδινα στο δέρμα; Η νύχτα τιμά τις εξώδικες εκτελέσεις ή σε ένα έρημο, παράξενο μέρος Καλύπτεται κρυφά το βασανισμένο σώμα; ανακατεύοντας με τις ευγενικές μελωδίες των μητέρων... Δεν σιώπησα, δεν παραδόθηκα γιατί Οι ρίζες μου είναι στο χώμα, κι ας είναι κομμένος ο κορμός μου ούτε νοσταλγία, ούτε στερήσεις, ούτε αρρώστια ούτε τα στραβά μάτια σου Αυτό που πραγματικά με σκότωσε ήταν η έλλειψη αγάπης, αγαπημένη μου Η πείνα μου γίνεται καταρράκτης για κάθε λαχτάρα... Μπαίνω στην ανθρώπινη πλημμύρα της Κωνσταντινούπολης Κουνάμε σφυριά, σπάμε μπετόν, φτιάχνουμε κονίαμα Κοιτάζω τους ορίζοντες της ελπίδας Μπαίνω σε εργοτάξια, τσαγιέρες, εργοστάσια Συνεχίζω να προσθέτω το κοντινό και το μακρινό Αυτό που πραγματικά με σκότωσε ήταν η απόγνωση, αγαπημένη μου... Το ένα χέρι πηγαίνει στον Eluard, το άλλο πηγαίνει στον Gökçe. Η μία είναι στα βουνά του Σίβα, σε έναν μεσογειακό γάμο Και όπου ο άνθρωπος έχει καλλιεργήσει την ομορφιά, Η καρδιά είναι προσεκτική, το μυαλό σε εγρήγορση Η έλλειψη βιβλίων θα με σκότωνε πραγματικά, αγαπημένη μου. Γι' αυτό σε αγκαλιάζω, στην αυξανόμενη αντίσταση...»
