Γράφτηκε από τον Ramazan Öztürkmen
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español Το αληθινό πρόσωπο του μύθου του Αδάμ, της Λίλιτ, της Εύας Για να κατανοήσουμε τους μύθους, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πολύ καλά τη μυθολογία. Με την αστικοποίηση και τη μετάβαση στον κρατικό πολιτισμό, τα ανθρώπινα όντα διαχωρίζονται από την κοινωνική τους ουσία και εκτοπίζονται από την κοινωνικότητα. Η μετάβαση στον κρατικό πολιτισμό φέρνει μαζί της μια μεγάλη ρήξη. Οικοδομείται πάνω στην κληρονομιά της πρώτης "Κοινωνικής Χωριάτικης-Πολεοδομικής και Μητριαρχικής Χρυσής Εποχής" που προηγήθηκε. Αρχίζει ένας πόλεμος μεταξύ της τάξης πόλης-κράτους του αρσενικού νου και της ιερής και αγροτικής μητριαρχικής κοινωνικής τάξης. Σύμφωνα με ορισμένες γραπτές πηγές, αυτός ο πόλεμος διήρκεσε τρεις χιλιάδες χρόνια- η πρώτη κατοχή, η πρώτη δουλεία, το πρώτο Ζιγκουράτ, η πρώτη ρήξη ξεκίνησαν με αυτή τη διαδικασία. Αιματηρές διεργασίες λαμβάνουν χώρα μεταξύ των Μάγων (Μακ Ιερειών) και των διοικήσεων των Ιερέων της πόλης. Και αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται μέχρι σήμερα με διάφορες μορφές, σε όλη την καυτή του ένταση. Ίσως δεν θα παραδειγματίσω και δεν θα εξηγήσω όλες τις μορφές εδώ, αλλά θα εξηγήσω τις αποκλίσεις, τις συγκεκαλυμμένες και διαστρεβλωμένες πτυχές του Έπους της Δημιουργίας με τον δικό μου τρόπο. Το υποκείμενο σε αυτόν τον μύθο, που αφηγείται η ιστορία της δημιουργίας και που είναι κατασκεύασμα των ιερέων της πόλης, είναι μια διαστρέβλωση που η αρσενική νοοτροπία έχει διαμορφώσει σύμφωνα με τον εαυτό της προκειμένου να υπάρχει. Αυτός ο μύθος της δημιουργίας, ο οποίος αντανακλάται και στις τέσσερις αβρααμικές θρησκείες, έλκει την καταγωγή του από την ιστορία της δουλοπρεπούς πόλης του πολιτισμού των Σουμερίων. Για το θέμα αυτού του μύθου, ο οποίος μεταδίδεται στην κοινωνία με ένα συγκεκαλυμμένο και διαστρεβλωμένο ύφος, έχει γραφτεί και σχεδιαστεί μια μεγάλη ποικιλία ιδεών. Ωστόσο, μπορούμε να δηλώσουμε ότι σχετίζεται άμεσα με την αντίφαση και τη σύγκρουση δύο αντίθετων κοινωνικών δομών. Ο Θεός δημιούργησε αρχικά επτά αγγέλους. Στη συνέχεια δημιούργησε τους τζίνι, τις νεράιδες και τα τζίνι. Και στη συνέχεια ο Θεός αποφάσισε να δημιουργήσει τον Αδάμ, ένα ον παρόμοιο με τον εαυτό του. Συγκέντρωσε όλους τους αγγέλους, τα τζίνι, τις νεράιδες και τα τζίνι και διέταξε: "Προσκυνήστε τον Αδάμ". Οι άγγελοι, τα τζίνι και οι νεράιδες προσκύνησαν αμέσως τον Αδάμ. Μόνο ο Αζαζίλ (Σατανάς) δεν εκπλήρωσε αυτή την εντολή του Θεού. Και η υπεράσπιση του Αζαζίλ ήταν η εξής: "Θεέ μου! Εσύ με δημιούργησες πρώτος. Και με δημιούργησες από το δικό Σου φως. Με δημιούργησες από το φως της καυτής και φλεγόμενης φωτιάς. Όταν άνοιξα για πρώτη φορά τα μάτια μου, Σε κοίταξα και έχασα το ένα μάτι από την ομορφιά του φωτός Σου. Δεν ήταν το σκοτάδι που με τύφλωσε, αλλά το φως Σου. Σε ερωτεύτηκα και σου υποσχέθηκα ότι δεν θα προσκυνούσα τίποτε άλλο παρά μόνο εσένα και θα υποκλινόμουν σε σένα. Και εσύ, Κύριε, δημιούργησες τον Αδάμ κατ' εικόνα σου, ο οποίος δεν ήταν Θεός, αλλά μόνο κατ' εικόνα σου, και είπα: "Δεν θα τον προσκυνήσω, γιατί έδωσα υπόσχεση στον Θεό και κράτησα την υπόσχεσή μου στον Θεό". Ακούγοντας αυτή την υπεράσπιση από το στόμα του Αζαζίλ, ο Θεός τον αποδέχθηκε ως το υψηλότερο και πιο πιστό από όλα τα πλάσματα. Και επέλεξε τον Αζαζίλ ως άγγελο της θέλησής Του. Και η πρώτη εντολή του Θεού προς τον Αζαζίλ ήταν η εξής: "Όσο υπάρχει "ο Αδάμ και οι γιοι του Αδάμ", θα δοκιμάζεις τη θέλησή τους. Θα παίζεις μαζί τους, θα τους μπερδεύεις, θα τους παίζεις κόλπα και θα χύνεις όλο το δηλητήριο μέσα τους. Θα το αποδεχτείτε αυτό ως καθήκον. Και τότε ο Θεός έδωσε στον Αζραήλ το καθήκον του θανάτου, στον Γαβριήλ το καθήκον της αποκάλυψης, στον Ισραήλ το καθήκον του σαλπίγγου και στον Μιχαήλ το καθήκον της κυριαρχίας επί της φύσης. Ο Αδάμ απολάμβανε όλες τις ευλογίες του Κήπου της Εδέμ και απολάμβανε σχεδόν απεριόριστα όλα όσα είχε δημιουργήσει ο Θεός. Ο Θεός του είχε δώσει τα πάντα, αλλά ο Αδάμ δεν ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει το μυαλό του. Ο Θεός είπε στον Αζαζίλ να τον δοκιμάζει συνεχώς. Ο Αζαζίλ του μάθαινε όλες τις πόρτες και τα μυστήρια του παραδείσου. Ο Αδάμ, που δεν είχε δικό του μυαλό και θέληση, ενεργούσε μόνο με την καρδιά του. Όταν είδε τη Λίλιτ, μια όμορφη, πανέμορφη, φαύλη, κακομαθημένη και έξυπνη νεράιδα από τον κήπο της Εδέμ, έτρεξε πίσω της. Και την ερωτεύτηκε. Υπήρξε ένας κρυφός έρωτας ανάμεσα στους δυο τους στον κήπο της Εδέμ. Ο Θεός είχε δώσει στον Αδάμ μόνο μια απαγόρευση στον παράδεισο: Δεν θα δοκιμάσεις ούτε θα φας αυτόν τον καρπό. Γιατί ο Θεός έβαλε τον απαγορευμένο καρπό στον παράδεισο; Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε τέτοιος καρπός στον παράδεισο. Αν και κάποιοι περιγράφουν αυτόν τον καρπό ως μήλο, κάποιοι ως ρόδι, κάποιοι ως σύκο και κάποιοι ως κόκκο σιταριού, στην πραγματικότητα αυτός ο απαγορευμένος καρπός ήταν ένα παιδί! Ο Θεός είχε απαγορεύσει στον Αδάμ να δημιουργήσει, να του μοιάσει. Μόνο ο Θεός έπρεπε να δημιουργήσει. Ως εκ τούτου, ο Αδάμ δεν έπρεπε να ζευγαρώσει με καμία γυναίκα και να αποκτήσει παιδιά. Η Λίλιτ και ο Αδάμ απέκτησαν ένα παιδί από τον κρυφό, υπεκφυγές έρωτά τους και ο Αδάμ είχε παραβιάσει την εντολή του Θεού. Αλλά αφού ο Αδάμ δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει πλήρως τον εγκέφαλό του, πώς συνέβη αυτό; Η Λίλιτ, ένα νεραϊδοκόριτσο, με τη βοήθεια του Αζαζίλ, άνοιξε τους ορίζοντές της και τα σεξουαλικά της αισθήματα εκπληρώθηκαν. Η Λίλιτ δέσμευσε σχεδόν όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις του στον εαυτό της και έσυρε τον Αδάμ πίσω της. Συνειδητοποιώντας το παιδί που γεννήθηκε από αυτόν τον κρυφό έρωτα, ο Θεός, με μεγάλο θυμό, μετέτρεψε τη Lilit σε φίδι και την καταδίκασε στο σκοτάδι, ενώ τον ανόητο Αδάμ μας τον έδιωξε από τον παράδεισο και αποφάσισε να ζήσει στον δικό του κόσμο. Ο Θεός είπε στον Αδάμ: "Αφού δεν σου άρεσε ο παράδεισός μου, αφού δεν υπάκουσες στις εντολές μου, τότε πήγαινε να ζήσεις στην ευσέβεια του δικού σου κόσμου. Σου δίνω την άδεια να χτίσεις έναν ψεύτικο παράδεισο του δικού σου κόσμου και να δείξεις εκεί τη δημιουργικότητά σου όσο θέλεις. Αλλά ποτέ δεν θα με ξεχάσεις και θα γνωρίζεις την ανωτερότητά μου πάνω σου". Ο Θεός, ο οποίος έδιωξε τον Αδάμ από τον παράδεισο, απευθύνθηκε στον Αζαζίλ, ο οποίος παρέμεινε θεατής αυτής της κατάστασης, ως εξής "Θα τους δοκιμάσεις και θα δείξεις την αφοσίωσή τους σε μένα στον κόσμο όπου ο Αδάμ και τα παιδιά του Αδάμ θα ζήσουν μέχρι την καλ û bela. Θα πάρεις πάνω σου τη μεγαλύτερη οργή τους ως τιμωρία. Και θα είσαι ο κριτής της κόλασης. Γιατί θα είσαι μέρος αυτής της φωτιάς. Η φωτιά μετατρέπεται σε φωτιά. Εκείνος ο κόσμος δεν θα είναι τόπος τιμωρίας για σένα, αλλά θα είναι τόπος δοκιμασίας και καθήκοντος για σένα...". Ο Θεός στέλνει τον Αδάμ και την κόρη του Εύα στη γη. Σύμφωνα με τον μύθο, τους στέλνει σε δύο διαφορετικά μέρη του κόσμου. Αναζητούν ο ένας τον άλλον για σαράντα χρόνια και τελικά βρίσκουν ο ένας τον άλλον και παντρεύονται. Ο Αδάμ παντρεύεται την Εύα, την κόρη του στον ουρανό. Τα παιδιά που γεννιούνται είναι διαφορετικού χρώματος και μεγέθους. Όμως η Λίλιτ, που γεννήθηκε στην εξορία, εμποδίζει την Εύα να τον βλάψει, απαγάγοντας τα παιδιά που γεννήθηκαν από την κόρη του, αλλά ένα από αυτά ανήκει σε εκείνη... Ο μύθος μεταφέρεται στο σήμερα με τη μορφή διαφορετικών παραλλαγών ανάλογα με την αντίληψη της κοινωνίας για τη ζωή. Αυτός ο Μύθος, ο οποίος αντανακλάται σε διαφορετικές εκδοχές μέχρι τον πολιτισμό των Σουμερίων, της Βαβυλώνας, των Ακκάδων και των Ασσυρίων, γίνεται πιο συγκεκαλυμμένος και διαστρεβλωμένος στις ουράνιες θρησκείες. Αυτή η ιστορία, η οποία έχει περάσει μέχρι τις μέρες μας, γίνεται το φοβερό όνειρο του σύγχρονου ανθρώπινου μυαλού μπαίνοντας σε θήκη στα στόματα των κυρίαρχων στο πλαίσιο της δικής τους εξουσίας. Μέσω αυτού και παρόμοιων μύθων που διαμορφώνουν το στερεοτυπικό πλαίσιο της ανδρικής νοοτροπίας, επιχειρείται να καταστραφεί, να μπαχαλοποιηθεί και να αρνηθεί οτιδήποτε σχετίζεται με τον κοινωνικό και ψυχικό κόσμο της γυναίκας, του μισού της κοινωνίας. Η κωδικοποίηση ότι η Εύα δημιουργήθηκε από το αριστερό πλευρό του Αδάμ είναι όντως αληθινή. Και επιβεβαιώνει αυτή την ιστορία. Δηλαδή, αποδεικνύει ότι η Εύα ήταν η κόρη του Αδάμ και ο απαγορευμένος καρπός του Θεού. Αλλά πώς μπορούμε να το διαβάσουμε αυτό ιστορικά και κοινωνιολογικά σήμερα; Πώς μπορούμε να καθιερώσουμε μια σωστή ανάλυση αυτής της ιστορίας και να της δώσουμε μια σωστή εξήγηση; Το αφήνω αυτό στην προοπτική της γυναικολογίας και πιστεύω ότι η πιο ακριβής και αληθινή εξήγηση μπορεί να γίνει από αυτές. Μπορούμε να διαβάσουμε την ανάλυση αυτών των μύθων στα γραπτά πολλών συντρόφων γυναικών. Οι γυναικολογικές ακαδημίες είναι τα πιο σημαντικά κοινωνικά κέντρα της εποχής μας, που μεταφέρουν και αντανακλούν τη μοναδική προοπτική της ιστορίας των γυναικών. Παίζουν διαφωτιστικό και δημιουργικό πνευματικό ρόλο στην επανεμφάνιση των γυναικών στη σκηνή της ζωής και στη δημιουργία της ουτοπίας της ελευθερίας. Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία σε αυτή τη νέα κοινωνική κατασκευή των γυναικών που μας καθοδηγούν, στις προσπάθειες και τα έργα τους που φέρνουν τη ζωή σε επαφή με την αλήθεια επανεξετάζοντας την ιστορία με έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο, και τις χαιρετίζουμε ολόψυχα, δηλώνοντας ότι τους οφείλουμε ευγνωμοσύνη.
