ΔΙΑΣΠΟΡΑ (2)
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español DIASPORA (2) Απ' όσο είναι γνωστό, οι προσπάθειες ενότητας μεταξύ διαφορετικών ομάδων διασποράς από την ίδια περιοχή ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ. Μετανάστες από την Κίνα, τη Βιρμανία, την Κορέα, την Κορέα, το Πακιστάν, την Ινδία και γειτονικές χώρες που ήρθαν στις ΗΠΑ και αντιμετώπισαν διάφορες ταπεινώσεις και αδικίες προσπάθησαν να δράσουν από κοινού. Μπορεί να είχαν κάποιες επιτυχίες, αλλά απ' όσο γνωρίζω δεν έχουν επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα. Οι εργοδότες των ΗΠΑ έμαθαν γρήγορα να εκμεταλλεύονται τις αντιθέσεις μεταξύ των μεταναστών. Στο βιβλίο των M. Hardt και A. Negri "Αυτοκρατορία", που εκδόθηκε και στα τουρκικά, γράφεται τι προσέχουν οι εργοδότες των ΗΠΑ όταν προσλαμβάνουν μετανάστες. Αν ένα εργοστάσιο προσλάβει μερικές εκατοντάδες εργάτες, δεν είναι όλοι τους από την ίδια εθνικότητα. Για παράδειγμα, προσλαμβάνονται 100 Ινδοί και 100 Πακιστανοί. Οι θρησκείες τους είναι διαφορετικές και έχει γίνει πόλεμος μεταξύ των χωρών τους και εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα. Είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για τους εργαζόμενους από αυτά τα δύο έθνη να ενωθούν και να προχωρήσουν σε απεργία ή να επιδιώξουν άλλα δικαιώματα στο χώρο εργασίας. Δεν είναι δυνατόν για τους μετανάστες διαφορετικών εθνικοτήτων, οι οποίοι δεν μπορούν να ενωθούν ούτε για οικονομικούς σκοπούς, να πάρουν κοινή θέση σε πολιτικά ζητήματα. Το ότι είμαστε πολλοί δεν σημαίνει ότι οι πολλοί δρουν από κοινού. Ακόμη και αν οι άνθρωποι έρχονται στις ΗΠΑ από την ίδια περιοχή που ονομάζεται Άπω Ανατολή, ζουν δίπλα-δίπλα και όχι αλληλένδετοι. Δεν παντρεύονται μεταξύ τους. Τα προβλήματα που προκύπτουν μεταξύ των χωρών αντανακλώνται και στις ομάδες διασποράς. Σήμερα, που η επικοινωνία είναι ταχύτερη και ευκολότερη, αυτός ο προσδιορισμός ισχύει περισσότερο. Για παράδειγμα, η Ελλάδα αντιδρούσε για χρόνια στην ίδρυση ενός κράτους που ονομαζόταν Μακεδονία. Η αιτιολόγησή τους ήταν ότι το όνομα αυτό ανήκε στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να ιδρυθεί ένα κράτος με άλλο όνομα, αλλά όχι Μακεδονία. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν από τη Μακεδονία. Υπήρχαν οδομαχίες μεταξύ Ελλήνων και Μακεδόνων μεταναστών. Πού, στο Σίδνεϊ... Η πόλη με τον μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων στη Γερμανία είναι το Όφενμπαχ, κοντά στη Φρανκφούρτη. Οι Έλληνες μετανάστες - των οποίων η μεταναστευτική ιστορία προηγείται αυτής των Τούρκων που ήρθαν στη χώρα αυτή πριν από 60 χρόνια - έχουν οργανώσει διαδηλώσεις με θέμα "Η Μακεδονία είναι ελληνική". Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη άποψη: Οι μετανάστες που ζουν στη Γερμανία ή αλλού θα πρέπει να ασχολούνται κυρίως με τον τόπο όπου ζουν και όχι με το τι συμβαίνει στη χώρα που επισκέπτονται τους καλοκαιρινούς μήνες, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Η άποψη αυτή ισοδυναμεί με το επιχείρημα ότι η μετανάστευση οδηγεί πάντα στην αφομοίωση. Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει και εγκατασταθεί σε μια ξένη χώρα πρέπει να αφομοιωθούν το συντομότερο δυνατό. Κάθε είδους σύνδεση με την προηγούμενη χώρα αποτελεί εμπόδιο για την αφομοίωση - που συχνά αποκαλείται ενσωμάτωση. Αυτή η άποψη ήταν σωστή στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι Πολωνοί εργάτες ορυχείων που ήρθαν στην περιοχή του Ρουρ στη Γερμανία αφομοιώθηκαν μέσα σε τρεις γενιές με την επιταχυνόμενη επίδραση ότι είχαν την ίδια θρησκεία, παρόλο που οι Γερμανοί ήταν προτεστάντες και οι Πολωνοί καθολικοί. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν Γερμανοί, μόνο που τα επώνυμά τους ήταν διαφορετικά. Αυτή η περίοδος έχει παρέλθει. Η κλασική αφομοίωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως "τελειωμένη". Σε μια εποχή που οι μετανάστες όλων των εθνικοτήτων μπορούν να παρακολουθούν τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας καταγωγής τους, δεν είναι δυνατόν να χάσουν την επαφή με την προηγούμενη χώρα. Η κατάσταση όσων δεν έχουν μάθει τη γλώσσα της χώρας στην οποία ζουν εδώ και σχεδόν 30 χρόνια δεν πρέπει να θεωρείται παράξενη. Δεν την μαθαίνουν επειδή δεν χρειάζεται να την μάθουν. Οι άνθρωποι που ζουν απομονωμένοι, που έχουν ελάχιστη επαφή με μετανάστες από άλλους λαούς και με τον γηγενή πληθυσμό, αναπόφευκτα δεν μαθαίνουν γλώσσες. Η ενότητα των μεταναστών είναι αδύνατη. Αυτή η ενότητα είναι τόσο άπιαστο όνειρο όσο και η διακήρυξη "Εργαζόμενοι όλων των χωρών, ενωθείτε". Στις αρχές του 20ού αιώνα αυτό ήταν ένα όνειρο. Διότι ακόμη και αν ήθελαν να ενωθούν, σε ποια γλώσσα θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν; Κανείς δεν ήξερε τη γλώσσα του άλλου. Τώρα είναι πιο εύκολο, γιατί πολλοί άνθρωποι μιλούν αγγλικά, έστω και βασικά. Μόνο εντός των συνόρων του ίδιου κράτους μπορούν να ενωθούν οι εργάτες από μετανάστες διαφορετικών λαών. Αυτό μπορεί να συμβεί. Υπάρχουν απεργίες στις οποίες συμμετέχουν εργάτες από διαφορετικούς λαούς. Η ενότητα των εργατών από διαφορετικές χώρες δεν φαίνεται να είναι δυνατή ούτε τώρα. Τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια δεν υπήρξε καμία πανευρωπαϊκή εργατική δράση. Στο επόμενο άρθρο θα γράψω για το ερώτημα "είναι οι μετανάστες επαναστατικά υποκείμενα;", το οποίο έχω αναγκαστεί να συζητώ συνεχώς από την ημέρα που έφτασα στην Ευρώπη.
