Εθνοτικός και γλωσσικός χάρτης της Ανατολίας στο έτος μηδέν Sevan Nişanyan
Türkçe English Deutsch Italiano Français Ελληνικά Kurdî Español Εθνοτικός και γλωσσικός χάρτης της Ανατολίας στο έτος μηδέν Ποιοι ζούσαν στην Τουρκία πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ποια γλώσσα μιλούσαν και πώς αυτοπροσδιορίζονταν. Στο χάρτη μας βλέπουμε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από αρχαίες πηγές σχετικά με την εθνοτική και γλωσσική δομή της Ανατολίας γύρω στο έτος 0. Πηγές Η Γεωγραφία του Στράβωνα του Αμασιάτη, που ολοκληρώθηκε γύρω στο 17 μ.Χ., και το εγκυκλοπαιδικό έργο Naturalis historia του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, που γράφτηκε γύρω στο 70 μ.Χ., είναι οι κύριες πηγές. Επιπλέον, λήφθηκε υπόψη η γλωσσική κατανομή των ιστορικών τοπωνυμίων στο Nişanyan Place Names. Οι χρήσιμες πηγές για τις ανατολικές επαρχίες εντείνονται μόνο στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. 1. Το πιο εντυπωσιακό γραφικό στοιχείο του χάρτη είναι η κατανομή των ελληνικών πόλεων. Οι Έλληνες δεν πολλαπλασιάστηκαν στην Ανατολία μέσω μαζικής μετανάστευσης και αναπαραγωγής. Εξαπλώθηκαν με την ίδρυση πόλεων, μια εντελώς νέα μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Μια πόλη (πόλις) σημαίνει ορισμένους θεσμούς (ναός, θέατρο, γυμναστήριο, συνέλευση), ένα κοινό σύστημα πεποιθήσεων (ελληνική μυθολογία) και μια κοινή γραπτή γλώσσα (ελληνικά). Οι κάτοικοι της πόλης ήταν πιθανότατα στη συντριπτική τους πλειοψηφία γηγενείς. Αλλά η κοινή γλώσσα είναι η ελληνική, η κοινή θρησκεία είναι η ολύμπια θρησκεία. ΟΛΕΣ οι πόλεις είναι ελληνικές πόλεις. Μια μη ελληνική πόλη είναι μια έννοια άγνωστη μέχρι, νομίζω, τα μέσα του 3ου αιώνα. Οι πρώτες ελληνικές πόλεις που αξίζουν το επίθετο "πόλη" ήταν στις ακτές του Ιονίου τον 6ο αιώνα π.Χ. Από τον 4ο αιώνα π.Χ. εξαπλώθηκαν στις ακτές και εισήλθαν στις κοιλάδες του Αιγαίου. Από το 66 π.Χ. και μετά, με τη στρατιωτική ισχύ των Ρωμαίων, εμφανίστηκαν στην Ανατολία πόλεις που ιδρύθηκαν κατά το ελληνικό πρότυπο, όπως η Νικόπολη και η Πομπηιόπολη. Οι κάτοικοι ήταν εν μέρει Ρωμαίοι στρατιώτες και εν μέρει ντόπιοι υπηρέτες. Ωστόσο, οι πόλεις αυτές είναι ελληνικές πόλεις όσον αφορά τη γλώσσα, τη θρησκεία, τον πολιτισμό και το ανήκειν. Στην αυτοκρατορική εποχή, ο αστικός πολιτισμός (υποβοηθούμενος από τις φορολογικές διευκολύνσεις) θα εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και η γλώσσα των πόλεων (ελληνική) και η νέα θρησκευτική σύνθεση (χριστιανισμός) θα τυποποιηθούν σε όλη την Ανατολία μέχρι τον 4ο αιώνα. 2. Οι Θράκες είχαν εγκαταστήσει βασίλεια στη νότια Βουλγαρία και τη Θράκη, που χρονολογούνται από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Γνωρίζουμε περίπου 20-25 λέξεις, περίπου 60 τοπωνύμια και μερικά προσωπικά ονόματα από τη γλώσσα τους. Πρόκειται για μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Ο βαθμός συγγένειας με τις γλώσσες της Ανατολίας είναι άγνωστος. Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν θρακικοί οικισμοί στη Βιθυνία (χερσόνησος Κοτζάελι, Γιάλοβα κ.λπ.). Τα τοπωνύμια του Βυζαντίου, του Silivri, του Çorlu, του Vize είναι στη θρακική γλώσσα. 3. Ο Όμηρος λέει ότι οι κάτοικοι της Ανατολικής πλευράς του Çanakkale κατάγονταν από έναν πρόγονο που ονομαζόταν Δάρδανος. Το στοιχείο Dardan- εμφανίζεται ως όνομα τόπου και προσώπου σε όλη τη βαλκανική γεωγραφία. Σημαίνει από τη Δαρδανία, δηλαδή από τον Ιλλυρικό λαό του σημερινού Κοσσυφοπεδίου. Γύρω στο έτος 0, οι αυτόχθονες κάτοικοι του Τσανάκκαλε (Ανατολική πλευρά) και του Μπαλίκεσιρ ονομάζονται Μύσιοι. Πιθανώς πρόκειται για την ίδια φυλή ή τη συνέχειά της. 4. Η Βιθυνία είχε ένα ισχυρό βασίλειο μέχρι το 74 π.Χ. Η δυναστεία των βασιλέων είναι ντόπιας (βιθινικής) προέλευσης, αλλά από τον 3ο αιώνα π.Χ. και μετά φέρει ελληνικά ή περσικά ονόματα. Ίσως οι περιοχές της Προύσας, του Μπιλετσίκ και της Σακαριάς θα μπορούσαν να εμφανίζονται όλες ως Βιθυνία στον χάρτη. 5. Οι Μυγδόνες, από τους οποίους πήρε το όνομά της η περιφέρεια των Μουδανιών, ήρθαν από τη θάλασσα, συγκρούστηκαν με τους Βιθυνίους και εγκαταστάθηκαν στα παράλια. Το όνομα είναι πιθανώς το αντίστοιχο μακεδονικό. 6. Οι Μαριάντιοι ήταν γηγενείς του Ερεγλίσιου της Μαύρης Θάλασσας. Τα σύνορά τους δηλώνονται ως Σακαρία στα δυτικά και το ρέμα Φίλιος στα ανατολικά. Κάποια στιγμή προ Χριστού, νικήθηκαν από τους Παφλαγόνες και συγχωνεύτηκαν με αυτούς. 7. Μεταξύ του ρέματος Bartın και του Kızılırmak βρισκόταν η χώρα των Παφλαγόνων. Οι Παφλαγόνιοι είναι πιθανώς η συνέχεια του λαού Κασκά που αναφέρεται στη 2η χιλιετία π.Χ. Είχαν γλώσσα που ανήκε σε ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής ομάδας από τους Χετταίους. 8. 9. 10. 12. 13. Οι Λυδοί, οι Κάριοι, οι Λύκιοι, οι Πισιδείς και οι Λυκαονείς είχαν διαφορετικές γλώσσες της Ανατολίας, πιθανώς συνέχεια της αρχαίας λουβικής γλώσσας. Η πατρίδα των Λυδών ήταν το Σαλιχλί, των Καριανών μεταξύ Söke και Bodrum και της νότιας όχθης του Büyük Menderes, των Λυκών η χερσόνησος Teke μεταξύ Dalaman και Adrasan, των Πισιδίων η περιοχή της λίμνης και των Λυκαονίων η πεδιάδα της Konya. 11. 14. Ο Στράβων αναφέρει ότι τέσσερα μέρη γύρω από την Kibyra στο Gölhisar, Burdur, μιλούσαν λυκαονικά και ελληνικά, αλλά είχαν τη δική τους ξεχωριστή γλώσσα. Οι Σόλυμοι, οι οποίοι κατοικούσαν στην πόλη Τελμησσός στα δυτικά της Αττάλειας σαν αετοφωλιά, ήταν μια άγρια φυλή που σκόρπιζε το φόβο σε όλους τους γύρω λαούς. Δεν έχουμε καμία πληροφορία για τη γλώσσα τους. 15. Έχει καταγραφεί ότι οι κάτοικοι της Παμφυλίας αποτελούνταν από διάφορες φυλές. Το όνομα της χώρας σημαίνει "όλες οι φυλές". Pan "όλοι", phylê "φυλή". 16. Οι Ισαύροι της περιοχής Ερμενέκ-Χαδήμ διατήρησαν ισχυρή εθνική ταυτότητα και πιθανώς ξεχωριστή γλώσσα τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 5ου αιώνα. Το 476 ένας τοπικός ηγεμόνας ονόματι Ταράσι, γιος του Κόντισσα, έγινε αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρώμης μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος. 17. Ο μικρός χάρτης δείχνει την κατανομή των αρχαίων τοπωνυμίων σε γλώσσες της Παλαιάς Ανατολίας (δηλαδή γλώσσες που σχετίζονται με τη χεττιτική και τη λουβική). Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο γηγενής πληθυσμός στην περιοχή αυτή μιλούσε διάφορες γλώσσες της Ανατολίας. Ωστόσο, οι λεπτομερείς πληροφορίες μας για την περίοδο 0 είναι ανεπαρκείς. 18. Στις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ., οι Φρύγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Εσωτερικού Αιγαίου, πιθανότατα από τα Βαλκάνια, αφού πρώτα είχαν τρομοκρατήσει ολόκληρη την Ανατολία. Σχετικά με τους λαούς που μιλούσαν αυτόχθονες γλώσσες της Ανατολίας
